کوچ ورزشی و مزایای آن

کوچ ورزشی

مربی یا همان کوچ ورزشی به کودکان و بزرگسالان کمک می‌کنند تا از طریق ارائه آموزش، مشاوره و تشویق، توانایی‌های خود را در یک رشته ورزشی پیدا کنند.

کوچ ورزشی چه می‌کند؟

نقش شما به عنوان یک کوچ ورزشی، کمک به ورزشکاران در هر سن و میزان توانایی برای رسیدن به پتانسیل ورزشی خود است. شما می‌توانید با یک تیم محلی (به عنوان مثال ژیمناستیک زیر 10 سال/ فوتبال/ شنا) به صورت داوطلبانه یا نیمه وقت و یا با یک تیم حرفه‌ای به صورت تمام وقت کار کنید.

یک مربی باید بتواند نقاط قوت و ضعف افراد را درک کند و انگیزه را در افرادی که با آنها کار می‌کنند، ارتقا داده و حفظ کند. آن‌ها از مهارت‌های مختلفی برای تجزیه و تحلیل عملکرد فردی و تیمی استفاده می‌کنند و آموزش‌هایی را برای بهبود نتایج و بازده ورزشی ارائه می‌دهند.

مسئولیت‌های معمولی یک کوچ ورزشی عبارتند از:

• آموزش مهارت‌ها، تاکتیک‌ها و تکنیک‌های مربوطه
• نظارت و افزایش عملکرد با ارائه آموزش، تشویق و بازخورد سازنده
• شناسایی نقاط قوت و ضعف
• مشاوره در مورد مسائل بهداشتی و سبک زندگی
• توسعه برنامه‌های آموزشی
• انجام وظایف اداری
• کمک به ترویج/توسعه ورزش

مهارت‌های کلیدی مورد نیاز یک کوچ ورزشی عبارتند از:

• دانش و تجربه عالی از ورزش
• دانش بدن انسان برای به حداکثر رساندن نتایج و کاهش خطرات آسیب
• مهارت‌های ارتباطی و تدریس خوب
• مهارت‌های تحلیلی
• توانایی‌های حل مسئله
• مهارت‌های فردی خوب

داشتن توانایی همدلی و الهام بخشی نیز کلیدی است، زیرا یک مربی می‌تواند تأثیر عمیقی بر افرادی که با آنها در ارتباط است، هم از نظر ورزش و هم در رابطه با آینده شغلی و مهارت‌های زندگی‌شان داشته باشد.

سمت‌های شغلی که کوچ ورزشی می‌تواند در آنها مشغول به کار شود عبارتند از:

• مدارس و دانشگاه‌ها
• دانشکده‌ها
• باشگاه‌های محلی
• مراکز تناسب اندام
• باشگاه‌های ورزشی
• کمپ‌های تعطیلات
• نهادهای ملی ورزش
• شوراهای ورزشی

ورزش‌های رایج (مانند فوتبال و شنا) نسبت به ورزش‌های معمولی‌تر (مثلاً بسکتبال و چوگان) تعداد فرصت‌های شغلی بیشتری دارند.

صلاحیت و آموزش مورد نیاز کوچ ورزشی

مسیرهایی برای فارغ التحصیلان دانشگاه و مدرسه، با طیف وسیعی از دوره‌های کارآموزی وجود دارد. همچنین می‌توانید در مقطع کارشناسی یا کارشناسی ارشد در رشته مربیگری ورزشی تحصیل کنید.

اگر قصد دارید برای تحصیلات تکمیلی در این زمینه اقدام نمایید، مدرکی در رشته علوم ورزشی، مدیریت ورزشی، مطالعات تفریحی یا اوقات فراغت، فیزیولوژی یا روانشناسی ممکن است مفید باشد. همچنین احتمالاً به تجربه کار عملی مرتبط و قابل توجهی نیاز دارید که ممکن است از طریق استخدام داوطلبانه، پاره وقت یا با حقوق به عنوان مربی، مربی تناسب اندام، دستیار تفریحی یا متصدی اوقات فراغت یا مرکز تناسب اندام به دست آورده باشید.

به منظور کار در زمینه کوچ ورزشی مستقل، باشگاه‌ها و ارگان‌های ورزشی معمولاً از شما می‌خواهند که حداقل استاندارد آموزشی داشته باشید. مدارک مربیگری از سطح 1 شروع می‌شوند و به سطح 4 می‌رسند. برخی از مقامات محلی ثبت نام مربیانی را که برای کار در مدارس تأیید شده‌اند در اولویت قرار می‌دهند.

نقش کوچ ورزشی

نقش مربی فقط مربیگری نیست. کوچ ورزشی به ورزشکاران کمک می‌کنند تا پتانسیل کامل خود را توسعه دهند. آن‌ها مسئول آموزش ورزشکاران در یک رشته ورزشی با تجزیه و تحلیل عملکرد آنها، آموزش مهارت‌های مربوطه و تشویق هستند. همچنین مسئول راهنمایی ورزشکار در زندگی و ورزش انتخابی او نیز هستند.

در نتیجه، نقش مربی بسیار متنوع خواهد بود عبارتند از: مربی، ارزیاب، دوست، تسهیل کننده، راننده، نمایشگر، مشاور، حامی، حقیقت یاب، محرک، سازمان دهنده، برنامه ریز و چشمه همه دانش.

در رابطه با ورزش، نقش مربی ایجاد شرایط مناسب برای یادگیری و یافتن راه‌هایی برای ایجاد انگیزه در ورزشکاران است. بیشتر ورزشکاران انگیزه بالایی دارند و بنابراین وظیفه حفظ این انگیزه و ایجاد هیجان و اشتیاق بر عهده کوچ ورزشی است.

مربی باید بتواند به ورزشکاران کمک کند تا در برنامه‌های تمرینی شرکت نمایند، به طور مؤثر با ورزشکاران ارتباط برقرار کند، به ورزشکاران کمک کند تا مهارت‌های جدید خود را توسعه دهند و از آزمون‌های ارزیابی برای نظارت بر پیشرفت تمرین و پیش بینی عملکرد استفاده کند.

بنابراین، می‌بینید که کوچینگ کار بسیار دشواری است و به یک فرد بسیار خاص نیاز دارد.

یک روز از زندگی یک مربی ورزشی

چیزی به نام یک روز معمولی برای یک کوچ ورزشی وجود ندارد و الگوهای کاری بسته به اینکه آموزش گیرنده چه کسی باشد، متفاوت خواهد بود. مربیان می‌توانند به صورت پاره وقت با تیم‌های محلی یا کار تمام وقت با ورزشکاران حرفه‌ای یا تیم‌های ورزشی کار کنند، اما در هر صورت، تقریباً مطمئناً کار استاندارد 9 تا 5 بعد از ظهر شنبه تا جمعه نخواهد بود، به خصوص که بسیاری از ورزش‌ها در آخر هفته مسابقه برگزار می‌کنند.

به طور کلی، یک مربی بیشتر اوقات در یک باشگاه تیمی یا مرکز آموزشی مستقر می‌شود، اما باید با ورزشکار یا تیم خود به مسابقاتی که می‌تواند محلی، ملی یا بین المللی باشد سفر کند.

چگونه یک کوچ ورزشی شویم

مجوز و صلاحیت‌های حرفه‌ای، گام مهمی برای تبدیل شدن به یک مربی ورزشی است؛ چه در فعالیت‌های اجتماعی باشد و چه در ورزش با عملکرد بالا. اگر مربیگری با عملکرد بالا چیزی است که می‌خواهید انجام دهید، مدرک ورزشی بسیار سودمند خواهد بود و ممکن است لازم باشد تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد نیز ادامه دهید. مدرک کوچ ورزشی و تربیت بدنی راه خوبی برای شروع حرفه مربیگری شما است. برخی دوره‌های آموزشی شامل ارائه جوایز متعدد به عنوان بخشی از مدرک می‌شود تا به شما در ایجاد رپرتوار مدارک مربیگری کمک کند. اگرچه برای کسب تجربه لازم نیست برای شروع مدرک خود منتظر بمانید. اگر مربیگری برای شما جذاب است، توصیه می‌کنیم با یک مدرسه یا تیم ورزشی محلی تماس بگیرید تا به آنها کمک کنید، تجربیات ارزشمندی به دست آورید، و سفر خود را برای کمک به دیگران شروع کنید تا بهترین باشند.

چالش‌های کوچ ورزشی بودن

با این حال، چالش‌های زیادی وجود دارد که بخشی از کار کوچ ورزشی را در بر می‌گیرد. این چالش‌ها می‌تواند شامل مدیریت پویایی یا اختلافات در تیم باشد، در حالی که باید عملکرد حرفه‌ای و داشتن یک رابطه خوب با همه اعضای تیم حفظ شود.

همچنین ایجاد انگیزه در بازیکنان پس از ناکامی‌ها یا ناامیدی‌ها می‌تواند بسیار دشوار باشد و مربیان در ورزش‌های تیمی باید بتوانند رفتار خود را متناسب با هر فردی تطبیق دهند. ورزشکاران نیاز دارند که احساس ویژه و ارزشمندی داشته باشند، بدون اینکه مربیان تمایل آشکار یا اولویت بندی ناعادلانه نشان دهند.

اما اکثراً، شما به عنوان یک کوچ ورزشی باید دائماً به سمت به دست آوردن عظمت آنها تلاش کنید. همانطور که ساوتگیت توضیح می‌دهد: "شما باید همیشه مایل به یادگیری و پیشرفت باشید. شما همیشه باید به این فکر کنید که چگونه فردا به نتیجه برسید، اما با چشم انداز شش ماه یا یک سال آینده برنامه‌ریزی نمایید."

نقش بازخورد

مربیان اعتقادات مختلفی در مورد نقش و هدف بازخورد در تمرین کوچینگ خود دارند که در چهار موضوع اصلی قرار می‌گیرد: بهبود عملکرد، نظارت بر پیشرفت، کمک به مربیان برای بهبود، و ایجاد اعتماد به نفس ورزشکاران. اعتقاد قوی این است که کوچ ورزشی بازخورد را ابزاری اصلی برای بهبود عملکرد فردی و تیمی می‌دانند. متخصصین در مورد اهمیت بازخورد برای بهبود اظهار دارند که "اگر بازخورد دریافت نکنید، واقعاً نمی‌دانید چگونه باید مسیر را دنبال کنید و آیا اکنون در حال پیشرفت هستید یا خیر." کوچ‌ها بازخورد را ابزاری برای کمک به رشد ورزشکاران و مربیان می‌دانند، و پیشنهاد می‌کنند که بازخورد نه تنها باید به عنوان عنصری ضروری توسط مربیان ارائه شود، بلکه برای بهبود عملکرد مربیگری نیز باید دریافت شده و به کار رود.

گذشته از نقش بازخورد به عنوان وسیله‌ای برای بهبود عملکرد، برخی دیگر بر این باورند که در زمانی که عملکرد تیمی و فردی خوب نیست، بازخورد می‌تواند اعتماد به نفس و اطمینان ایجاد نماید.

ویژگی‌های یک کوچ ورزشی مؤثر

1. یک مربی مؤثر مثبت است. وظیفه مربی تصحیح اشتباهات، عیب یابی و مقصر سنجی نیست. در عوض، عملکرد یک کوچ ورزشی دستیابی به اهداف بهره وری توسط کادر مربیگری برای به حداکثر رساندن عملکرد تیم یا فرد است.

رویکرد مثبت را امتحان کنید. مثالی از این تفاوت این است که بگوییم «باید آن گزارش‌ها را تا تاریخ دهم تحویل بدهیم» و بپرسید: «برای دریافت گزارش‌های ماهانه تا دهم، چه کار متفاوتی باید انجام دهیم؟»

2. یک مربی مؤثر مشتاق است. به عنوان یک رهبر، سرپرست و مدیر، لحن را تعیین می‌کند، نگرش او گیرا است و جریمه را طراحی می‌نماید. سرپرستی که دلایل جعلی را برای دریافت نتایج نا موفق بیان می‌دارد، هرگز از کارکنان ناامید نمی‌شود و به هر برخوردی انرژی مثبت می‌دهد.

3. یک مربی مؤثر حمایت کننده است. حمایت کردن به معنای بسیار بیشتر از ارائه یک کلمه تشویق کننده و یک ضربه زدن به پشت است. وظیفه یک مربی این است که کارکنان را به آنچه که برای انجام وظایفشان به خوبی نیاز دارند، از جمله ابزار، زمان، آموزش، پاسخ به سؤالات و محافظت در برابر مداخلات بیرونی، برساند. برای رهبری باید خدمت کرد، نیازها را پیش بینی کرد و از بروز مشکلات جلوگیری نمود.

4. یک کوچ ورزشی مؤثر، قابل اعتماد است. آیا یک سرپرست یا مدیر انتظار دارد که ورزشکاران خطاناپذیر باشند و کارهای خود را هر بار بدون خطا انجام دهند؟ البته که نه. هرکسی می‌تواند اشتباه کند. ورزشکاران نیز روزهای خوب و روزهای نه چندان خوب، زمان اوج بهره‌وری و زمان‌های گیجی دارند.

مربیان خوب به ورزشکاران خود اعتماد دارند که وظیفه شناس باشند، حقیقت را بگویند و کار معقولی را در ازای یک روز حقوق ارائه بدهند. اکثر مردم با وجدان و صادق هستند و میل ذاتی دارند که وظایف خود را به خوبی انجام دهند. وقتی می‌بینند که سرپرست یا مدیر استانداردهای بالایی را برای رفتار خود اعمال می‌کند، احتمال بیشتری وجود دارد که ورزشکاران نیز همین کار را انجام دهند.

5. یک مربی مؤثر متمرکز است. باید دقت کافی بر جزئیات داشته باشد و بتواند تمام جنبه‌های یک اتفاق را ببیند و مشکل را حل نماید.

6. یک کوچ ورزشی خوب هدفمند است. تکالیف را بر اساس اهداف واضح و قابل تعریف قرار داده و وظایف خاصی را به آن اهداف اختصاص می‌دهد. و در نهایت، این اهداف را با افرادی که واقعاً باید کار را انجام دهند، در میان می‌گذارد.

به عنوان مثال، اگر یک عضو تیم دفتر سرپرست را ترک کند و به این فکر کند که "چرا از من می‌خواهد این کار را انجام دهم؟" اهداف شفاف کوچ می‌تواند نیمی از راه را هموار سازد.

7. یک مربی مؤثر مراقب است. تام پیترز (نویسنده اشتیاق برای تعالی و غیره) از "مدیریت با قدم زدن در اطراف" صحبت می‌کند. به گفته پیترز، نشستن در دفتر کار به اندازه کافی خوب نیست، حتی اگر "در اتاق شما همیشه باز باشد". سرپرستان و مربیان باید بیرون بیایند و با اعضاء تیم در تعامل باشند.

8. مربی خوب محترم است. برابری مستلزم دسترسی برابر به مشاغل، دستمزد و پیشرفت بدون توجه به موضوعاتی مانند نژاد، مذهب، قومیت یا جنسیت است. با این حال، محیط کاری ایده‌آل است که در آن همکاران کلیشه‌ها و انتظارات محدود را کنار می‌گذارند و به عنوان فردی به یکدیگر احترام می‌گذارند.

9. یک کوچ ورزشی مؤثر صبور است. صبر فقط یک فضیلت نیست، یک مهارت بقا در محل کار است. ورزشکاران احمق نیستند و سعی نمی‌کنند سرپرست یا مدیر خود را دیوانه کنند. آن‌ها مشغول کار هستند، همانطور که مربی مشغول است.

10. مربی مؤثر شفاف است. اگر یک ورزشکار متوجه حرف مربی خود نشود، شاید به این دلیل است که مربی یا کوچ آن را درست نگفته است. به عنوان مثال، من چیزی را برای شما توضیح می‌دهم، اما شما متوجه نمی‌شوید، بنابراین آن را با استفاده از همان کلمات، فقط با صدای بلندتر و/یا آهسته‌تر تکرار می‌کنم. این سناریو همچنان ادامه دارد و هر دوی ما ناامید و عصبانی، بیشتر از هم دور می‌شویم.

11. یک کوچ ورزشی مؤثر قاطع است. در حالی که کوچ‌ها و مربیان مثبت، مشتاق، حمایت کننده، قابل اعتماد، متمرکز، هدف گرا، مراقب، محترم، صبور و شفاف هستند، نباید از این واقعیت حیاتی زندگی سازمانی غافل شوند. سرپرستان باید نظارت مدیریتی داشته باشند. مربی خوب بودن به این معنی نیست که مسئولیت تصمیم گیری خود را به عهده بگیرید. این بدان معنی است که باید مطمئن شوید که آنچه در هر تصمیمی دخیل است را درک می‌کنید، می‌توانید تصمیمات را به طور مؤثر انتقال دهید و کارکنان مایل هستند و می‌توانند به طور مناسب بر اساس آن تصمیمات عمل کنند. قاطع بودن به معنای حفظ حضور قوی است. با اطمینان و پشتکار عمل کنید.